മാവിൻചുവട്ടിൽ

താഴേക്ക്ഞ്ഞാന്ന
വലത്തൊട്ടിലിൽ
നിലാവ് തങ്ങിക്കിടന്നു
അവൾ, ഉടൽ മാവിനോടും
ഉയിർ അവനോടും ചേർത്ത് വച്ച്
നിഴലുകളിലേക്ക് ഇഴുകി. 

അവളുടെ ഗന്ധം
പാലപ്പൂമണം പോൽ
അവനെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചു

മാവിലകളിൽനിന്ന്
സുതാര്യമായ നൂലുകൾ പോലെ
വെളിച്ചം താഴേക്ക് നീണ്ടു.

തെല്ലകലെ നിന്നുവന്ന
കടല്ക്കാറ്റ്
അതിലൊന്നു തൊട്ടപ്പോഴേക്കും
ഒരു രാത്രി മാത്രം
നീണ്ടേക്കാവുന്ന വസന്തം പോലെ
അവനും അവളും
മേലേക്ക് തല ഉയർത്തി
ഉറങ്ങിനിന്ന മാവും
നക്ഷത്രങ്ങൾ പൂത്ത് നിശബ്ദരായി.